Αν

 

Κάνε την ερώτηση στον εαυτό σου, χωρίς να χρειαστεί απαραίτητα να την κάνει σε εσένα είτε ο παθολόγος είτε ο ψυχολόγος.

Εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τι αρρωσταίνει το σώμα και την ψυχή σου.

Ξέρεις αλλά συνήθισες να μην το παραδέχεσαι, να μην το ονοματίζεις. Βάζεις εκείνα τα δυο βολικά γράμματα  ''αν'' και συνεχίζεις.

Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου και άκου προσεκτικά το σώμα, το μυαλό και την καρδιά σου. Σου μιλάνε καθημερινά με δεκάδες τρόπους.

Άκου. Κάνε ησυχία και άκου.

Πέταξε στο πατάρι όλα τα ''αν'' και αφουγκράσου τι νιώθεις τώρα. Σήμερα το απόγευμα. 

Το βράδυ που ξαπλώνεις άκου, όχι τις σκέψεις που συνήθισες να κάνεις. Άσε το σώμα σου να ρυθμίσει τόσο τις σκέψεις όσο και τις κινήσεις σου στο κρεβάτι. Μην θέλεις να τα έχεις όλα προαποφασίσει ή προβλέψει. Γιατί απλά δεν μπορείς.

Ακροβατείς καθημερινά σχεδόν ανάμεσα στο άλφα και το νι.

Αν; 

Τι θα γινόταν αν;

Αν ήταν όλα αλλιώς;

Τότε όμως εμείς ποιοι θα είμασταν ; Οι άλλοι;

(όπως εύστοχα κλείνει ένα διήγημα της η Αλκυόνη Παπαδάκη)