Κοκκινοσκουφίτσα

 

Αν είσαι πάνω από 30 χρονών έχεις ξαναπεράσει από το δάσος.

Ξέρεις τι συμβαίνει, έχεις δει το λύκο και τα υπόλοιπα είδη του δάσους.

Σίγουρα τότε ο λύκος ήταν πιο νέος και άπειρος. Σίγουρα γνώρισες και άλλα είδη.

Μαθαίνεις με τα χρόνια τον εαυτό σου κάθε φορά που πας στο δάσος.

Εκτός από την πρώτη κάθε επόμενη φορά τον επιλέγεις τον λύκο. Γιατί η βόλτα στο δάσος μαζί του είναι πιο συναρπαστική.

Βαριέσαι εύκολα με τους άλλους, μικρή μου. Τον επιλέγεις και ελπίζεις πως αυτή την φορά δεν θα σε φάει.

Θα τον θαμπώσει το κόκκινο πανωφόρι σου, και τα καλούδια που έχεις στο καλάθι σου.

Μπορεί να γίνει αυτό, αλλά αυτό που σίγουρα δεν αλλάζει είναι η φύση του λύκου.

Ούτε η δική σου όμως.

Μόλις κλείσουν οι πληγές σου πάλι τον λύκο θα διαλέξεις.

Ένα από τα υλικά του έρωτα είναι η αμνησία να θυμάσαι.

Την επόμενη φορά λοιπόν μην βάλεις το κόκκινο πανωφόρι σου, μεγάλωσες πια θα σε στενεύει. Πέτα και το καλαθάκι. Μπες στο δάσος ξυπόλυτη και μην νιώσεις θύμα, απόλαυσε την βόλτα. Θα νιώσεις πιο ελεύθερη, θα γευτείς πιο βαθιά, χωρίς αγωνία αυτη την φορά, ξέρεις πως τελειώνουν τα παραμύθια.

Όταν βγεις από το δάσος σκούπισε τα χώματα, και προχώρα. Πήγαινε στους φίλους σου, κλαψε αν θες αλλά μην κλαίγεσαι.

Όσοι γνωρίζουν τον λύκο θα σε καταλάβουν, οι άλλοι θα σου πουν απλώς: "τι δουλειά είχες στο δάσος εσυ;"

Εσύ ξέρεις όμως, κι αυτή η παραδοχή είναι που κάνει την διαφορά. Μπορεί να σε εκπλήξει την επόμενη φορά.

Ι.Κ.