Ποια θυσία;

 

Ποια θυσία;

Είδα τυχαία αυτή την πολύ εύστοχη φωτογραφία και δεν κρατήθηκα!

Η αλήθεια είναι πως στον έρωτα πρέπει πρώτα να βιώσεις την αριστερή στήλη, με τις αρπαγές και τα άλλα εγωκεντρικά συναισθήματα που δημιουργεί ο έρωτας.

Στη συνέχεια βέβαια αφού το δοκιμάσεις αυτό, θα ζητήσεις βοήθεια... από φίλους, από συγγενείς, από βιβλία ή από ειδικούς. Μέσα από όποιο μονοπάτι και αν περάσεις θα καταλήξεις στην δεύτερη στήλη, αναμφίβολα.

Λέγεται αποδοχή και κατανόηση. Συνειδητοποίηση πως όλα όπως έχουν αρχή έχουν και τέλος.

Οι έρωτες αρχίζουν και τελειώνουν. Και μετά ξαναρχίζουν...

Συνήθως δεν τελειώνουν ευχάριστα, αν ήταν ευχάριστα τα πράγματα οι έρωτες δεν θα τελείωναν.

Η πίστη δεν είναι εγγυημένη συνθήκη σε καμία σχέση της ζωής μας, ερωτική, φιλική, οικογενειακή.
Ακόμη μια συνειδητοποίηση.

Είμαστε απροστάτευτοι στην προδοσία, όπως και σε τόσα άλλα θέματα.. την χαρά, την λύπη, τον έρωτα, τις αισθήσεις, την απουσία.

Ο μόνος σύμμαχος που έχουμε είναι εαυτός μας, και η καλύτερη δουλειά που έχουμε να κάνουμε είναι να τον αγαπήσουμε από νωρίς.

Με αυτόν τον τρόπο ίσως δεν θα αποφύγουμε καμία από τις παραπάνω ''επίπονες'' καταστάσεις, αλλά θα έχουμε βρει σίγουρα τον μοναδικό χέρι που θα μας σηκώσει την επομένη φορά που θα νιώσουμε να ακροβατούμε ανάμεσα στην θλίψη και την απόγνωση.

Το δικό μας χέρι,που θα έχει φροντίσει το δικό μας μυαλό, ώστε να μην εγκλωβιστεί σε αδιέξοδες σκέψεις και καταστροφικές αποφάσεις.

Αφήστε λοιπόν, την ''άλλη'' στην ησυχία της,
θα δείτε πως όσο περνούν τα χρόνια αντί να την ζηλεύετε, θα έρθει μια στιγμή στην ζωή σας που θα την συμπαθήσετε, για να μην σας πω πως θα την συμπονήσετε εξ' αρχής.

Μέχρι τότε βέβαια... η Άντζελα ξέρει τον τρόπο.

Ιωάννα Κατσιμίγα

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας