Μην κοιτάξεις πίσω.

 

Μην κοιτάξεις πίσω.

Μπες στη νέα χρονιά με το κεφάλι ψηλά αλλά μην κοιτάξεις πίσω...

Μην πάρεις μαζί σου εικόνες από ανθρώπους με μάσκες...

Μην πάρεις μαζί σου εικόνες από μάτια γεμάτα αγωνία, πού συνάντησες στο λεωφορείο, στο μετρό, στους δρόμους....

Μη φέρεις στον νου σου δρόμους σκοτεινούς και μαγαζιά χωρίς φώτα..

Μην κρατήσεις αριθμούς ήταν πολλοί..

Ήταν καθημερινοί...

Νούμερα που έμπαιναν το ένα δίπλα στο άλλο... Αντιπροσώπευαν κρούσματα...

Κλίνες διαθέσιμες, και κλίνες αδιάθετες.

Νούμερα μετρησαν ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή..

το 1 το 0 το 4

και άλλοτε πάλι άλλα νούμερα, ανάλογα τη μέρα, ανάλογα την αιτία.

Τι πήγε τόσο λάθος τη χρονιά που πέρασε;

Από πότε τα νούμερα μετρούν τους ανθρώπους...

Οι άνθρωποι μετρουν με τα νούμερα... ποσότητες, λεφτά, αποστάσεις, ώρες, στιγμές φορές, και ότι θεωρούν πολύτιμο.

Ξέχνα τα νούμερα ήταν άνθρωποι και λείπουν.

Οι δικοί τους δεν μετρούν πλέον, σαστισμένοι στέκονται και μετά βίας νιώθουν.

Για αυτό σου λέω μην κοιτάς πίσω....

Σήκωσε το κεφάλι ψηλά πάρε μία ανάσα ...

και μπες στη Νέα Χρονιά χωρίς αποσκευές και ενθύμια.

Δεν είναι η νέα χρονιά το μεγάλο γεγονός. Είμαστε οι άνθρωποι που γίναμε νέοι, καινούργιοι...

Θα μάθουμε από την αρχή να αγκαλιάζουμε...

Να αγγίζουμε και να φιλάμε.

Αυτό είναι όμορφο μας δίνεται μία ευκαιρία να τα μάθουμε όλα από την αρχή.

Να τα κάνουμε όλα από την αρχή, αληθινά αυτή τη φορά, χωρίς προσωπεία...

Χωρίς ανόητες διεκδικήσεις και φουσκωμένα εγώ.

Καινούργιοι λοιπόν...

Αλλά όχι κενοί.

Αυτό ήταν το δώρο του 2020.

Να ξεχωρίσουμε τα ουσιαστικά από τα αντικείμενα.

Τον ενεστώτα από το μέλλοντα.

Τον ενικό από τον υπερθετικό.

Την γενική (και αόριστη) από την δοτική (στην πράξη).

Ένα μάθημα γραμματικής ήταν ο χρόνος που πέρασε.

Ελπίζω να το έμαθες ώστε να μη χρειαστεί να κοιτάξεις πίσω.

Ιωάννα Κατσιμίγα

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

iwannakk@hotmail.com