Ποιος κερδίζει στη αγάπη;

 

Συχνά οι άνθρωποι σκέφτονται την αγάπη σαν εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με εξετάσεις βαθμολογίες και αγχωμένα βράδια που θα πρέπει να διαβάσεις.

Η ύλη; Που είναι η ύλη; Ποιος μας προμηθεύει με το βιβλίο; Κοιτάζεις σε ράφια και παλιές βιβλιοθήκες και δεν βρίσκεις τίποτα, ούτε ένα τόσο δα μικρό εγχειρίδιο. Ούτε τα θέματα δεν ξέρεις καλά-καλά, το άγχος μεγαλώνει όσο καταλαβαίνεις ότι θα πας αδιάβαστη/ος. 

Μια σκέψη είναι, να αυτοσχεδιάσεις, να φτιάξεις ένα κολλάζ από τις προηγούμενες εμπειρίες και γνώσεις σου, πόσο δύσκολο να είναι; Σκέφτεσαι τι γνωρίζεις για το θέμα, σκαλίζεις τις στιγμές και τις κουβέντες που κατέγραψες στο παρελθόν, πως πρέπει να φέρεσαι, τι πρέπει να λες και να κάνεις σε μια σχέση. Σαν να είναι λίγο καλύτερα τώρα, να που βρήκες πολλές τέτοιες φράσεις, ας δούμε μερικές από αυτές :

Να είσαι ευγενική/ος και γλυκομίλητη/ος

Να είσαι έξυπνος/η μην σε πιάσει κορόιδο.

Να μην ανοίγεσαι πολύ στις συζητήσεις, δεν χρειάζεται να ξέρει τα πάντα για σένα.

Να μην δείξεις τα συναισθήματα σου πρώτη/ος, περίμενε να σου πει ο άλλος πρώτα.

Να μην δίνεις παραπάνω από όσα παίρνεις.

Να μην δέχεσαι δικαιολογίες.

Να κρατάς ένα μυστήριο γύρω από εσένα, να μην νιώθει μεγάλη σιγουριά.

Να είσαι συγκρατημένη/ος στον έρωτα, δεν θα σε σέβεται διαφορετικά.

Να μην του τηλεφωνείς πρώτη.

Να μην δείχνεις αδυναμία.

Να μην του/της κάνεις όλα τα χατίρια.

Να μην είσαι συνέχεια διαθέσιμός/μη.

Μην δείχνεις τα συναισθήματα σου, θα σε εκμεταλλευτεί.

Να ζητάς αποδείξεις για όσα σου λέει, να μην νομίζει ότι μπορεί να σε ξεγελάσει.

Να δείξεις δυνατός/τη, να σε φοβάται και λίγο.

Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι, να το θυμάσαι, να σε χρησιμοποιήσουν θέλουν.

 Όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, να το θυμάσαι, να σε τυλίξουν θέλουν.

Να μην κάνεις του κεφαλιού σου, θα μείνεις μόνος/η.

Περιοριστικές πεποιθήσεις στον έρωτα.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί για μερικές ακόμη σελίδες, να γεμίσει με λόγια που μας είπαν από την εφηβεία μας έως σήμερα, οι φωνές των γονιών, των φίλων και των πάσης φύσεως συμβούλων που συναντήσαμε, διαβάσαμε και με κάποιο τρόπο ρωτήσαμε και μάθαμε. 

Τι πρέπει να κάνουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις ώστε να βγούμε νικητές. Όλες αυτές οι φράσεις αποτελούν τις σημερινές περιοριστικές μας πεποιθήσεις, εκείνες δηλαδή τις απόψεις που έχουν παγιωθεί στο μυαλό μας και προσδιορίζουν την συμπεριφορά μας, τις αντιδράσεις και τις επιλογές μας. Μας διαμόρφωσαν ακούσια σχεδόν μέσα στα χρόνια, έγιναν ο φραγμός σε μια παρορμητική μας αντίδραση, το δίχτυ που μας κράτησε από το να σωριαστούμε στο έδαφος μαζί με τον εγωισμό μας, ένα βράδυ που νιώσαμε την ανάγκη να πούμε περισσότερα, να βαθύνουμε τις λέξεις και τα συναισθήματα.

Αυτές οι περιοριστικές πεποιθήσεις, έχουν γίνει δεύτερο δέρμα επάνω μας, ένας αφανής τροχονόμος που μας βάζει στον ‘’σωστό’’ δρόμο κάθε φορά. Μας κόβει τις ‘’κλήσεις’’ των πρέπει, κάθε στιγμή που νιώθουμε ελεύθεροι και με διάθεση να αντιδράσουμε διαφορετικά. 

Πρέπει εκείνο, πρέπει το άλλο, δεκάδες στοιβαγμένα πρέπει ζουν στο κεφάλι μας. Μερικές φορές δεν τολμούμε και να τις αμφισβητήσουμε, είναι λόγια ανθρώπων που έχουν εμπειρία, που θέλουν το καλό μας, που θα μας προφυλάξουν από τους κινδύνους και θα μας βοηθήσουν να κερδίσουμε στο παιχνίδι της αγάπης, στην προκειμένη περίπτωση.

Έτσι σχεδόν ασυνείδητα τις κατάπιαμε, τις υιοθετήσαμε και περνώντας τα χρόνια της χαρίζουμε με ευκολία σε άλλους ανθρώπους. Φανατικοί οπαδοί τέτοιων πεποιθήσεων έχουμε γίνει, σχεδόν εν’ αγνοία μας. Τις αφήνουμε να χαράζουν το μονοπάτι και εμείς το βαδίζουμε, σίγουροι σχεδόν πως είναι ο καλύτερος δρόμος. Γίναμε ο ρόλος που άλλοι άνθρωποι έφτιαξαν, με κομμάτια από δικές τους εμπειρίες και αντιλήψεις.

Σκέψου  λογικά.

Είναι δυνατόν όλες αυτές οι φράσεις να αποτελούν το μαγικό ραβδί για τον έρωτα; Να είναι το εγχειρίδιο για την αγάπη; 

Ίσως να χρησιμεύουν ως σημάνσεις ναι, φτιαγμένες από την γνώμη των άλλων, να τις δεις στον δρόμο σου και να τις λάβεις υπόψη σου, να σε ενημερώσουν αλλά όχι να γίνουν ο οδηγός σου. 

Πρέπει μόνος/η σου να βρεις τον δρόμο προς την αγάπη, με τα δικά σου βήματα να ανακαλύψεις δρομάκια και κρυφούς παράδρομους. Να περπατήσεις και να τρέξεις όποτε σου κάνει κέφι, να σκοντάψεις ακόμη, να πέσεις για λίγο και να σηκωθείς να συνεχίσεις. 

Δεν είναι η αγάπη ρόλος, δεν χρειάζεσαι υποβολείς και σκηνοθέτες ούτε κοστούμια φτιαγμένα από τα υφάσματα των άλλων. 

Η αγάπη είναι δική σου υπόθεση, είναι ένα έργο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν έχει γραφτεί πριν, είναι μια μοναδική ιστορία. Δεν γνωρίζουμε ούτε τους ρόλους ούτε το σενάριο, και με αυτή την λογική δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε οδηγίες.

 Δεν είναι μαθηματικά η αγάπη για να ισχύουν θεωρήματα όπως, αν κάνεις αυτό τότε ο άλλος θα κάνει εκείνο, άρα θα καταλήξουμε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Τακτοποίησε τις πεποιθήσεις.

Πως θα το κάνεις όμως αυτό που έχεις συνηθίσει να λειτουργείς με τις περιοριστικές σου πεποιθήσεις ; 

Καταρχήν πρέπει να τις βρεις, να τις αναγνωρίσεις και αυτό δεν είναι εύκολο, έχουν αφομοιωθεί στον χαρακτήρα σου πλέον και θα σε δυσκολέψουν. Χρειάζεται να αρχίσεις να παρατηρείς τον εαυτό σου πρώτα, πως αντιδρά και πως σκέφτεται στις καταστάσεις. Μόνο να παρατηρείς για αρχή. 

Στη συνέχεια να βρίσκεις ποια ήταν αυτή η πεποίθηση που σε οδήγησε στην συγκεκριμένη δράση ή αντίδραση. Πρόσεξε δεν είναι όλες οι πεποιθήσεις περιοριστικές και άρα προβληματικές. Αν εσύ και μόνο εσύ νιώθεις ότι η συγκεκριμένη αντίδραση σου δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελες και ένιωθες, τότε και μόνο τότε η πεποίθηση που κρύβεται από πίσω είναι περιοριστική για σένα. 

Η παραπάνω διαδικασία συμπεριλαμβάνεται στο ‘’ταξίδι’’ της αυτογνωσίας που με την βοήθεια ενός ειδικού θα μπορέσεις να ολοκληρώσεις για όλες τις πτυχές του χαρακτήρα σου. Όταν νιώσεις έτοιμος/η για κάτι τέτοιο, μην διστάσεις και ξεκίνησε το. Θα το καταλάβεις όταν έρθει η ώρα, θα έχεις αυτή την αίσθηση πως η ζωή σου, ερωτική, κοινωνική, επαγγελματική μοιάζει να έχει μπλοκάρει, να λείπει κάτι ή να περισσεύει ενοχλητικά κάτι. 

Μέχρι τότε όμως καλό θα ήταν να αμφιβάλλεις μερικές φορές με τις δικές σου απόψεις, σκέψεις και αποφάσεις. Δεν είσαι οι πεποιθήσεις σου.

Ποιος κερδίζει στην αγάπη ;

Ένα ρητό λέει: 

‘’αυτός που πυροβολεί πρώτος είναι πάντα ο πιο φοβισμένος’’. 

Στον έρωτα είναι και οι δύο φοβισμένοι να ξέρεις, για όσα θα χάσουν και όσα είναι αμφίβολο αν θα κερδίσουν στο τέλος. 

Έτσι μας έμαθαν πως για να φτάσεις στην αγάπη πρέπει να υπάρχει νικητής και νικημένος. 

Κάποιος που ‘’έπαιξε’’ καλύτερα από τον άλλο. 

Με τι έπαιξε όμως, αναρωτήθηκες; 

Με τα συναισθήματα, τις αισθήσεις, τα όνειρα, τις γεύσεις, τις στιγμές ή τα βλέμματα; 

Με κάτι πρέπει να έπαιξε για να κέρδισε, και αμέσως σκέψου τι κέρδισε. Μα την αγάπη μου, θα μου απαντήσεις. 

Αν είναι έτσι τότε, ο μόνος που κέρδισε είσαι εσύ. Πάντα είναι κερδισμένος όποιος αγαπά, όποιος τολμά να αγαπά αδιαφορώντας για το αν θα αγαπηθεί. 

Αυτός ο άνθρωπος σίγουρα δεν θα χάσει ποτέ, δεν διακινδυνεύει τίποτα εξ΄ αρχής, γιατί η αγάπη που δίνουμε χωρίς ανταλλάγματα δεν λιγοστεύει μέσα μας, αντίθετα μεγαλώνει και μας τροφοδοτεί συνεχώς. 

Γλυκαίνει το βλέμμα μας, στρογγυλεύει τις λέξεις μας, μαλακώνει τα χάδια μας, μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι και συνάμα πιο ταπεινοί και ελεύθεροι. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δέχονται το ενδεχόμενο να μην αγαπηθούν το ίδιο ή ακόμη περισσότερο από τον σύντροφο τους, τους γίνεται εμμονή αυτή η νίκη. 

Εκεί αρχίζουν οι ρόλοι και τα εγχειρίδια να έχουν νόημα, πρέπει να βρουν την συνταγή που θα τους κάνει νικητές, δεν ξέρω αν την βρίσκουν την συνταγή τελικά, νομίζω πως αυτό που δεν βρίσκουν εύκολα στη ζωή τους είναι το μονοπάτι της αγάπης.

Θα τους συναντήσετε δίπλα σας συχνά, είναι οι άνθρωποι που ‘’ατυχήσαν’’ στον έρωτα, δεν τους καταλαβαίνει ο/η σύντροφος τους, οι άλλοι θέλουν πάντα κάτι από αυτούς, ίσως να τους εκμεταλλευτούν, να τους κοροϊδέψουν, να τους νικήσουν. 

Στο τέλος θα περηφανευτούν πως υπήρξαν έξυπνοι και γλίτωσαν από όλα αυτά. Νιώθουν νικητές σε ένα παιχνίδι που σπάνια γνωρίζουν τον λόγο που το παίζουν. 

Αν βρεθείτε δίπλα τους , να του ψιθυρίσετε φεύγοντας, ακόμη μια φράση της Μαλβίνας Κάραλη:

‘’Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο’’.

Ιωάννα Κατσιμίγα

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας